Kinderen hebben is voor mij leren dat je liefde niet kan delen, alleen maar kan vermenigvuldigen. Dat je je hart niet hoeft te verdelen over de kinderen die je hebt, maar dat je hart groeit met elke kind waarmee je gezin groeit. En niet alleen jouw hart, maar ook het hart van je kind en het reeds aanwezige kind, etcetera.
Een enorme flower power gedachte. And I like it.
Dus terwijl iedereen ons met de geboorte van onze derde feliciteerde met “nou, nu zijn jullie zeker wel klaar” zagen wij (met ogen als bloemen) nog meer kinderen en nog meer liefde voor ons.
En zo kwam een nieuwe wens (nog een kindje) samen met een oude wens (een kindje adopteren).
Voor de adoptie zullen we wellicht een tijd in het buitenland gaan wonen. Om de achterblijvers te laten weten hoe het ons vergaat, ben ik dit blog gestart.
Het zal ook gaan over de periode ervoor, de periode erna, de kinderen die hier al rondlopen en de waanzinnige dingen die zij zeggen en doen, Nederlandse politiek, mooie dingen die ik zie op straat en de houding van Europa ten opzichte van Afrika.
Maar bereid je vooral op heel veel kinderfoto’s, trotse moeder verhalen en eerste kinderstapjes. Want dat is nu eenmaal een groot deel van mijn leven. And I like it.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten